Ziektelastmeter_CORONA_1 jaar later

Ziektelastmeter geeft inzicht en grip 

Anneke raakt een jaar geleden besmet met Corona. Ze is 52 jaar, werkt fulltime, heeft een gezond gewicht, loopt drie keer per week hard en wandelt dagelijks met de hond. Anneke behoort niet tot de Corona risicogroep. Toch heeft ze, samen met een steeds grotere groep mensen, een jaar later nog gezondheidsklachten. Om grip te krijgen op deze klachten gebruikt ze Gezondheidsmeter.

“Gegevens bijhouden in de Ziektelastmeter geeft inzicht op de vraag: hoe voel ik mij nu?”, zegt Anneke. “Het dwingt je systematisch na te denken over die vraag. Je went ook aan de pijn, kortademigheid en hartritmestoornissen.” 

Met de Ziektelastmeter Na Corona van Gezondheidsmeter beantwoordt ze zelf deze vraag totdat er vanzelf een beeld ontstaat van haar klachten. Metingen worden uitgedrukt in rode en groene ballonnen en in de loop van tijd zie je veranderingen. Anneke is van plan om alles bij te houden totdat alles weer op groen staat. “Het is erg gebruiksvriendelijk en de ballonnetjes zijn makkelijk af te lezen. Ook kan je makkelijk meer informatie vinden.”

 


“Gegevens bijhouden in de Ziektelastmeter geeft inzicht op de vraag: hoe voel ik mij nu? Het dwingt je systematisch na te denken over die vraag. Je went aan de pijn, kortademigheid en hartritmestoornissen.”     

 - Anneke (53)- 


 

 

Corona Ziektelastmeter

Zelf starten

 

 

 

Bijhouden hoe je herstelt helpt bij gesprek met arts

Door zelf haar eigen gezondheid te monitoren, is ze minder afhankelijk geworden van bezoekjes aan het ziekenhuis. “Het gaat ook om een nieuwe ziekte. Ik wil bijdragen aan wetenschappelijk onderzoek. De Ziektelastmeter houd ik bij om te zien waar ik vandaan kom en hoe het verloop is,” aldus Anneke.

Ze houd daarnaast ook een papieren dagboekje bij. Periodieke metingen in het ziekenhuis in combinatie met ecg-scans en haar smartwatch geven een goed beeld om het herstel te monitoren. “Dit helpt zeker in de gesprekken met de arts.”

Mijn hart en longen hebben het zwaar gehad

Vorig jaar bleek het nog erg mis. Bij de longarts blies ze nog maar 60% van haar oude longinhoud. Ze had een Oximeter waarmee ze haar eigen hartslag en saturatie in de gaten kon houden. Die gaf regelmatig een hartritme aan van slechts 30 slagen per minuut. Bij een wandelingetje in rustig tempo tot het einde van de straat kon het al snel oplopen tot 165. “Ik sliep de eerste weken 15 tot 18 uur per dag. Veel last van de eerste lockdown had ik niet.”

Uiteindelijk liet verder hartonderzoek in het UMC zien dat het hart zo’n 40% van de tijd overslagen had, wat deels de extreme vermoeidheid verklaarde. Er werd besloten een ablatie uit te voeren om het aantal overslagen te verminderen. De weken erna kreeg ze last van zware migraine aanvallen, hoofdpijn en in eerste instantie nog meer hartoverslagen.

Nu kan ze echt weer opbouwen

Na een maand leek er wel iets veranderd en kon ze weer gaan opbouwen. “Ik had meer energie en mijn eetlust was terug. Het lukt nu, een jaar na de besmetting, weer om een uur te wandelen zonder helemaal buiten adem te raken. Hardlopen zit er voorlopig helaas nog niet in.” 

Ze verbleef vorig jaar twee dagen in het ziekenhuis en kon daarna zonder aanvullende zuurstof naar huis. Thuis wachtte haar een lange periode van stap voor stap opbouwen. Ze werkt nu wel weer 100%, maar is nog wel snel vermoeid. “Het nieuwe normaal went,” zegt Anneke.

Neem klachten serieus

“Gelukkig herstellen de meeste mensen goed en krijgen inderdaad niet meer dan een ‘griepje’, maar recente onderzoeken uit binnen- en buitenland laten zien dat gemiddeld 1 op de 100 te maken krijgt met langdurige klachten, ook jonge sportieve mensen zonder onderliggende ziektes. Met de huidige besmettingscijfers zijn dat toch al gauw zo’n 50 mensen per dag. Het maatschappelijk effect van zoveel langdurig zieken is enorm,” zegt ze.

“Ik ben gelukkig steeds enorm goed geholpen en door mijn artsen serieus genomen. Helaas lees ik ook nog steeds verhalen van mensen bij wie de omgeving of zelfs zorgverleners denken dat het alleen psychisch is. Het gevolg is dat mensen aan zichzelf gaan twijfelen, zichzelf overvragen en daardoor juist niet goed herstellen. Verder onderzoek is absoluut noodzakelijk.“

 

 

2023/6/11  
Top